شاید تعجب کنید که چرا دادن دارویی که مشابه بیماری است، منجر به درمان می‌شود؟ به نظر می‌رسد که این سبک تجویز، باعث می‌شود که سیستم ایمنی بدن تحریک شود و بدن با توان طبیعی خود به سمت درمان حرکت کند. مطابق آموزه های مدرسه هومیوپاتی، آنچه بتواند بیماری تولید کند، می تواند درمان هم بکند.

نکته مهم و کلیدی دیگر این است که تجویز دارو در هومیوپاتی کاملا فردی و مطابق ویژگی های بیمار است. به عنوان مثال اینطور نیست که اگر برای سردرد فردی یک دارو تجویز شد، همان دارو به دیگران داده شود. بلکه باید تمام علائم در نظر گرفته شد و داروی مشابه تجویز شود. برای همین ممکن است ببینید دو فرد ظاهرا با مشکلی مشابه نزد پزشک هومیوپات می روند، ولی داروهای مختلفی دریافت می‌کنند.

چیزی که هومیوپاتی را از طب رایج بسیار متمایز می کند، آنست که خلق و خو و احساسات بیمار، در تشخیص دارو اهمیت بسیار زیادی دارند. هومیوپات، حتما به شکل عمیقی درباره روحیات، نگرانیها، صفات شخصی، خانوادگی، روابط بیمار … سوال می کند و با توجه به حساسیت بیمار، دوز دارو را نیز تغییر می دهد. تمام سعی بر آنست که دارو، چه گیاهی باشد، چه معدنی … با قدرتی مناسب و در کمترین دوز ممکن تجویز شود.

برخی نکات کلیدی درباره هومیوپاتی عبارتند از:

پزشکان هومیوپات تخست علائم بیمار را ارزیابی میکنند و آنها را اولویت بندی می نمایند. سپس بررسی می شود که این علائم، مشابه چه دارویی است.

از آنجا که هومیوپاتی، کل نگر است، سبک زندگی، عادات و سوابق بیمار باید بررسی شود. علام احساسی و ذهنی اصلا کمتر از علائم جسمی اهمیت ندارند و باید به دقت مشخص شوند وبدون مشخص کردن آنها، نمی توان درمان موفقی داشت.

معمولا نام دارو به شکل لاتین نوشته می شود که معمولا برگرفته از نام اولیه (مثلا گیاه) در زبان لاتین است و ممکن است عددی به دنبال نام دارو نوشته شود که نشانگر قدرت دارو است.

معمولا به ماده دارویی tinctrure یا mother tincture گفته می شود که به معنی دارویی است که پس از طی مراحلی خاص، از حالت خام اولیه تبدیل به داروی هومیوپاتی شده است و در یک حلال مثل آب یا الکل قرار گرفته است.

اگر داروهای هومیوپاتی به شکل سرخود و با دوز بالا مصرف شوند، ممکن است منجر به بروز علائم گوناگونی شوند و نه تنها باید از مصرف سرخود آنها اجتناب نمود، بلکه باید در کمترین دوز مصرف شوند.